[Audrey Hudson]

[REKLAMA]

[Victor Neithar]

Właśnie w tym miejscu Victor miał najczęściej wykłady, więc nic dziwnego, że można było go znaleźć na sali. W dodatku trochę zirytowanego - większość studentów go zwyczajnie olewała, robiąc swoje, a druga, najczęściej kobieca, trzepotała rzęsami i mówiła zupełnie bez sensu. Victor naprawdę nie wiedział dlaczego nie mogą opuścić jego wykładów - byłby wtedy wniebowzięty, przegadałby całą godzinę, a później zwinął się do domu. Niestety, musiał zrobić swoje niezależnie od tego, kto był na jego wykładach.
W końcu katorga dobiegła końca, co przyjął z ulgą i uśmiechem na ustach, bo resztę dnia miał dla siebie.

[Victor Neithar]

Vic słyszał coś o strzelaninie - wspominano o tym w telewizji, wkrótce dowiedział się też, że ranne zostały dwie uczennice CU, a także Blair, do której miał zamiar wybrać się w odwiedziny, kiedy tylko znajdzie chwilę czasu pod natłokiem prac studentów, które sprawdzał.
Właśnie skończył wykład i siedział za biurkiem obserwując z uprzejmym uśmiechem jak studenci opuszczają salę - miał zamiar jeszcze chwilę tutaj zostać i ogarnąć papierzyska, które musiał oddać jutro przed południem.

[Sasha McLaren]

Sasha wyglądała jak przepuszczona przez magiel, co najmniej dwukrotnie. Wszystko ją przytłaczało, a na dodatek zrobiła się nieco strachliwa i zapobiegawcza. Na dodatek nie mogła sypiać po nocach. Zapukała w drzwi, choć te były nieco oddalone od biurka wykładowcy-Można?-zapytała wchodząc do środka, by zobaczył, kto ma ochotę go nękać tym razem. Cóż, pewnie bardzo się nie zdziwił, że to była Sasha, musiała być jego najbardziej upierdliwą uczennicą.

[Victor Neithar]

Widząc Sashę, zakodował w myśli, że musi wynająć ochronę, bo dziewczyna z pewnością go śledzi. A tak serio, podniósł spojrzenie znad papierów i uśmiechnął się przyjacielsko do swojej studentki.
- Zapraszam - powiedział ściągając okulary, które zakładał do czytania, kiedy jego oczy były już zmęczone. - Co panią do mnie sprowadza?
Nie mógł nie zauważyć, że mimo ran po pobiciu, które się już ładnie zagoiły, Sasha wcale nie wyglądała dużo lepiej. Zaczął się zastanawiać czy historia z pobiciem nie ma ciągu dalszego i czy dziewczyna nie potrzebuje przypadkiem pomocy.

[Sasha McLaren]

-Sprawy studenckie, niech się pan nie martwi-zaśmiała się, dając mu do zrozumienia, że choć tym razem nie przypadkowo się spotkali, miała mocną podkładkę.-Mam zwolnienie lekarskie mojej przyjaciółki...-zaczęła mówić, grzebiąc w torebce w poszukiwaniu odpowiedniej teczki. Gdy jej się to już udało, zaczęła szukać odpowiedniego papierka.-I chciałam się spytać o moją ocenę z zaliczenia, bo ze względu na hm,... rzeczy ode mnie niezależne nie mogłam być...-powiedziała, nie wiedząc, czy dobrze zrobiła, zaczynając się tłumaczyć w tak pokrętny sposób. Mogła nie mówić nic, albo powiedzieć już wszystko.

[Victor Neithar]

- A już chciałem wzywać ochronę - zażartował obserwując jak dziewczyna grzebie w torbie i ze spokojem wysłuchując jak plącze się w zeznaniach. - Nie mogła pani być na egzaminie - dokończył za nią z uśmiechem. - Proszę powiadomić o tym dziekanat, a dziekan wyznaczy nowy termin dla kolejnej sesji egzaminacyjnej. A zwolnienie pani koleżanki również powinno wylądować w dziekanacie.
Vic nie był osobą, która wtrącałaby się w sprawy studentów, zwykle nie interesowały go powody dla których opuszczali egzaminy, jednak z daleka widział, że nie wszystko jest tak, jak być powinno.
- Wszystko w porządku? - zapytał, patrząc uważnie na dziewczynę.

[Sasha McLaren]

-Tak, tak. Mnie nic się nie stało.-odpowiedziała automatycznie. Nawet nie pomyślała, że tym razem pytanie nie dotyczyło niedawnej strzelaniny, bo wszyscy się ją o to pytali. I niektórzy dopowiadali, że to ona powinna leżeć zamiast Blair i Summer w szpitalu, ale tym się Sasha nie przejmowała. Na prawdę było jej przykro, nawet jeśli Blair nie znosiła, a drugiej dziewczyny nie lubiła.-No dobrze, w takim razie uciekam-powiedziała, gdy uświadomiła sobie, że chyba odpowiedziała na inne pytanie, a dodatkowo sprawy formalne wyglądały zdecydowanie inaczej jej się wydawało.

[Victor Neithar]

Uniósł zaskoczony brwi, słysząc odpowiedź dziewczyny. Chyba każde z nich mówiło o czym innym, bo on nie miał pojęcia kto dokładnie był na imprezie, nie wspominając o tym, że nie zdawał sobie sprawy z tego, że to Sasha była solenizantką i organizatorką.
- Gdyby pani chciała porozmawiać... niekoniecznie na temat studiów, egzaminów i zwolnień, to jestem do dyspozycji - powiedział, nawet nie wiedząc skąd mu się to wzięło. Po prostu miał wrażenie, że dziewczyna nie radzi sobie z pewnymi sprawami, a odkąd zobaczył ją pobitą i odholował do szpitala, czuł się poniekąd za nią odpowiedzialny, choć było to dosyć dziwne zjawisko.

[Sasha McLaren]

-Dziękuję, to wiele dla mnie znaczy, ale nie trzeba-uśmiechnęła się delikatnie, pakując wszystkie swoje papierzyska do teczki. Spuściła wzrok i siłowała się z różnorakimi kartkami, które były notatkami, szkicownikiem, brudnopisem, zwolnieniami, papierami, podaniami... trochę się Sashy nazbierało, przez kilka dni nieobecności.-Choć nie.-stwierdziła po chwili, lecz temat, który chciała poruszyć, dotyczył studiowania. Może mimo tego mężczyzna i tak jej odpowie.-Co mogę zrobić, aby kontynuować moje studia w Los Angeles?-zapytała niepewnie.

[Victor Neithar]

Kiedy tak się siłowała z papierzyskami, kilka pojedynczych kartek spadło na podłogę i odleciało kawałek. Victor wstał i podniósł je, podając Sashy, a następnie opierając się o swoje biurko. Kiedy usłyszał jej pytanie, zmarszczył brwi.
- Dlaczego miałaby pani kontynuować je w LA? - zapytał, nie widząc sensu w przenoszeniu się do innego miasta teraz, kiedy już rozpoczęła studia.

[Sasha McLaren]

-Dziękuję-powiedziała szybko chowając swoje bazgroły. Nie chciała, aby ktoś widział takie bohomazy w jej wydaniu. Gdy usłyszała pytanie, podniosła głowę do góry. Chwilę zastanawiała się, jak odpowiedzieć. Pierwsze uzasadnienia, które przychodziły jej do głowy, były dziecinne.-Sprawy osobiste...-odpowiedziała, mając nadzieję, że Neithar nie będzie się wypytywał. To by było dość wścibskie z jego strony, choć skoro ten potrafił wprosić się do mieszkania własnej studentki a potem zawieźć ją bez jej inicjatywy do lekarza, wielu rzeczy można było się po nim spodziewać.

[Victor Neithar]

Się nie wpraszał tylko interweniował, wypraszam sobie tę obrazę majestatu.
Nie przejmował się jej bazgrołami - już uświadomił dziewczynę, że na ASP to ona by kariery nie zrobiła.
- Nie mogłaby pani wziąć urlopu dziekańskiego? Z całym szacunkiem, ale sądzę, że takie przenosiny to nie najlepszy pomysł. - Znowu uciekasz? cisnęło mu się na usta, ale nie miał prawa ich wypowiedzieć na głos, więc milczał.

[Sasha McLaren]

-Na całe życie? -zapytała, bo ona chciała wrócić do domu, a nie wyjechać coś załatwić. Choć, trzeba przyznać, że ten pewnie nie wiedział, że Sasha nie jest z Nowego Jorku, a Kalifornia to jej prawdziwy dom. Z resztą nie jego sprawa, nie poprosiła o poradę czy jechać, czy nie, tylko jak to załatwić.-Z całym szacunkiem, ale są rzeczy ważniejsze niż studia, choć te też są oczywiście ważne. Dlatego wolałabym je tan kontynuować.-powiedziała. Takie podejście mężczyzny wcale jej się nie spodobało. Włączyła się w niej jakaś zaciętość, która nigdy nie miała miejsca u niej.

[Victor Neithar]

- Nie chciałbym tracić studentki - powiedział otwarcie, bo czuł, że za tym wyjazdem kryje się coś grubszego. A on... absurdalne, ale polubił Sashę, choć tak właściwie nic o niej nie wiedział. I miał niejasne wrażenie, że dziewczyna potrzebuje pomocy. Jeszcze bardziej niejasne było to, że on czuł się zobowiązany jej tej pomocy udzielić. - Oczywiście, rozumiem to. Mam jednak nadzieję, że na pani decyzję nie wpłynął ten incydent z pobiciem, czy historia o strzelaninie.